پشت پرده فشارها بر دولت نوری مالکی

«پشت پرده فشارها بر دولت نوری مالکی»عنوان سرمقاله روزنامه جمهوری اسلامی است که در آن می‌خوانید؛صحنه سیاسی عراق این روزها شاهد تشدید تنش‌های داخلی است و در این میان، فشارها علیه نوری مالکی، نخست‌وزیر این کشور روز به روز افزایش می‌یابد

گروهها و جریان‌های سیاسی زیاده خواه به همراهی برخی دولت‌های خارجی، از مدتها قبل با وارد کردن اتهامات بی‌اساس به شخص نوری مالکی، خواستار کناره گیری وی هستند، ولی علیرغم این امور ظاهری، ریشه این تنش افروزی و پشت سر فشارها علیه دولت نوری مالکی آمریکایی‌ها می‌باشند که مجبور شدند زمستان گذشته نیروهای نظامی خود را از عراق خارج سازند.

مسئله اصلی این است که آمریکا با لشکرکشی به عراق و تحمل بیش از 4000 نفر تلفات و صرف صدها میلیارد دلار هزینه جنگ، به هیچ یک از اهداف مورد نظرش در عراق نرسید چنانکه فرمانده ارشد نظامی آمریکا سال گذشته و در آستانه عقب نشینی از عراق با خشم اظهار داشت: ما نیامده بودیم که با این همه هزینه، حکومت فعلی در عراق مستقر شود.

آمریکا قصد داشت با حذف رژیم صدام که تاریخ مصرف آن به پایان رسیده بود، حکومتی دست نشانده و تابع سیاستهای خود در عراق ایجاد نماید ولی موفق به این کار نشد. باید اذعان داشت مقاومت ضداشغالگری مردم عراق به همراه نقش محوری مرجعیت دو عامل مهم در خنثی شدن توطئه استعماری آمریکا بوده‌اند. اشغالگران، از ابتدای قدرت گرفتن شیعیان در عراق، اقدامات ایذایی خود را آغاز کرده و تلاش نمودند این مسیر را تغییر دهند و ابتکار عمل را از دولت شیعی که مورد تأیید اکثریت عراقی‌ها بود خارج سازند.

اشغالگران از هیچ فشار و توطئه‌ای علیه دولت عراق فروگذار نکردند. حمایت‌های آشکار و پنهان از جناح‌های زیاده طلب و بعثی‌ها به کمک به شکل گیری و رشد گروههای تروریستی و در این اواخر، کمک به تشکیل جریان موسوم به "العراقیه" به رهبری ایاد علاوی، که سابقه کینه‌ورزی و رفتار خصمانه علیه دولت شیعه عراق داشته است، از جمله اقدامات گسترده آمریکایی‌ها برای ساقط کردن دولت مرکزی عراق بوده است.

گروه العراقیه، که مولود مشترک آمریکا و عربستان می‌باشد از زمان ظهور در صحنه سیاسی عراق، منشاء تشدید اختلافات داخلی بوده است. قصد آمریکا و عربستان این بود که العراقیه را به مسند حکومت برسانند ولی این جریان به دلیل عدم موفقیت در کسب کرسی‌های لازم در انتخابات مجلس، از تشکیل دولت ناکام ماند و دو جناح قدرتمند شیعی، یعنی جناح تحت رهبری سید عمار حکیم و گروه نوری مالکی با تشکیل ائتلاف، مانع از خارج شدن دولت از حاکمیت شیعیان گردیدند. البته این اتفاق باعث نشد که توطئه‌ها علیه دولت متوقف شود بلکه تشدید نیز گردید.

این توطئه‌ها با تحریک آمریکا و عربستان در دو وجه سیاسی و نظامی ادامه یافت که بازوی سیاسی آن دردست ایاد علاوی بود و بخش نظامی را نیز گروه طارق الهاشمی دردست داشت. عمده هدف این که دولت نوری‌مالکی را فرقه گرا، بی‌کفایت و بی‌صلاحیت معرفی کرده و از این طریق، زمینه برکناری وی را فراهم سازند.

دولت نوری مالکی چندی پیش طارق الهاشمی را رسماً به عنوان عامل و گرداننده ناآرامی‌ها و بمب گذاری‌های عراق معرفی کرد و خواستار پیگرد وی شد. اقدام جناح کرد عراق در پناه دادن به وی، ماهیت توطئه‌های اخیر علیه دولت مالکی را روشن‌تر ساخت. طارق الهاشمی سپس به ترکیه رفت و مورد حمایت دولت ترکیه و شخص اردوغان قرار گرفت.

در این جا باید به اقدامات و سیاستهای سؤال برانگیز ماه‌های اخیر دولت اردوغان در قبال تحولات منطقه از جمله مسائل عراق اشاره کرد که شگفتی ناظران را در پی داشته است.

پذیرش طارق الهاشمی از سوی شخص اردوغان و سخنان وی خطاب به مالکی مبنی بر اینکه: درصورت بروز جنگ قومی در عراق ما نمی‌توانیم سکوت کنیم، هیچ مفهومی جز خصومت علیه دولت شیعه عراق و اتحاد با استعمارگران آمریکایی و ارتجاع عرب ندارد.

مجموعه این تحولات بیانگر این نکته است که دولت نوری مالکی تحت فشارهای چند جانبه‌ای قرار گرفته است. اخیراً کنفرانسی در اربیل و با مشارکت رهبران جناح‌های سیاسی عراق از جمله مقتدی صدر، جلال طالبانی، مسعود بارزانی، اسامه النجیفی و نماینده نوری مالکی با هدف حل بحران سیاسی داخلی عراق برگزار شد. گفته می‌شود در این نشست، برخی جناح‌ها بر برکناری مالکی تاکید کردند به این صورت که طی یک جدول زمانی، ابراهیم جعفری، نخست‌وزیر سابق و شیعه عراق جایگزین مالکی شود. با اینحال جناح مقتدی صدر به این شرط با این طرح موافقت کرده است که مالکی برکنار نشود بلکه با توافق، منصبش را به ابراهیم جعفری واگذار نماید.

نکته اصلی این است که این طرح نیز بعید است بتواند تنش‌های سیاسی عراق را خاتمه دهد زیرا قصد آمریکا و متحدان خارجی و داخلی‌اش در عراق این است که به هر نحو، قدرت از دست جناح کنونی خارج شود زیرا موضع گیری و اصول سیاسی این جناح با سیاست‌ها و خواست آمریکا همسویی ندارد. جرم دولت کنونی عراق از دید مخالفین داخلی و خارجی این است که اولاً با مرجعیت شیعه عراق هماهنگی دارد و ثانیاً مناسبات نزدیکی با جمهوری اسلامی ایران دارد و این دو جرم کافی است تا این دولت آماج توطئه‌ها و دسیسه‌های گوناگون قرار گیرد. آمریکا و ارتجاع منطقه به چیزی کمتر از تغییر کلی سیاست‌های فعلی دولت عراق رضایت نخواهند داد.

از اینرو هرگونه عقب‌نشینی دولت نوری مالکی و ائتلاف شیعیان در مقابل خواست‌های غیرقانونی و بدون پایه و منطق مخالفان، نه تنها مخالفان را وادار به دست برداشتن از توطئه‌های خود نخواهد کرد بلکه آنها را به طلب امتیازات بیشتر گستاخ‌تر خواهد ساخت. بنابر این، سیاست منطقی اینست که دولت مالکی در برابر توطئه‌ها مقاومت کند و با تکیه بر قانون، به وظایف خود ادامه دهد. تجربه نشان داده است که مقاومت تنها راه رسیدن به پیروزی است.