معجزه ی صدا و لبخند برای ارتباط با دیگران

۱: صدای شما در ارتباطتان با دیگران مؤثر است

صدا، ابتدایی‏ترین وسیله برای برقراری ارتباط با دیگران است. تاکنون به لحن صدای خود توجه کرده‏اید؟ صدای شما از دید دیگران چگونه است؟

وقتی با دیگران به‏طور حضوری و یا پای تلفن صحبت می‏کنید و یا حتی هنگامی که در یک نشست گروهی حضور دارید، یاد بگیرید از صدایتان به عنوان وسیله‏ای غنی و پُر طنین استفاده نمایید. همچنین بیاموزید تا با صدایتان توجه آنها را جلب کنید و نگذارید، صدایتان سدی بر اعمالتان شود. صدای شما اصلی‏ترین وسیله برای ارسال پیام شما به حساب می‏آید و مانند وسیله ی نقلیه عمل می‏کند.

تحقیقات نشان داده است، هنگامی که دیده نمی‏شوید، مثلاً وقتی با تلفن صحبت می‏کنید، 84 درصد از اعتباری که شما در گفتگو کسب می‏کنید، ناشی از تُن صدا، زیر و بم صدا و طنین صداست. ظرفیت انتقالی صدا خیلی بیش از آنچه که می‏پنداریم است. ما از تُن صدای افرادی که از پشت تلفن می‏شنویم، در همان چند لحظه ی اوّل، می‏توانیم مسائل زیادی را استخراج کنیم.

به افرادی که خوب آنها را می‏شناسید، تلفن زده، به طرز اَلو گفتن آنها توجه کنید. به احتمال قوی، با شنیدن همان یک کلمه می‏توانید حالت‏های آنها را حدس بزنید.

چهار بخش اصلی صدا عبارت‏اند از: آرامش، تنفّس، بلندی و طنین صدا.

 هر یک از این اجزا را می‏توان به ‏وسیله ی تمرین به گونه‏ای تغییر داد که بر اثر بخشی صدا افزوده شود. توجه داشته باشید که همه ی این اصول با یکدیگر در رابطه هستند، تا به صدا ویژگی خاصی بدهند.

تنوّع صوتی، روش مؤثّری برای علاقه‏مند کردن و درگیر شدن مخاطب به حساب می‏آید.

صدای شما، باید بسته به نوع کلامی که می‏خواهید استفاده کنید، آهنگ مخصوص خود را داشته باشد. اگر تاکنون به سخنرانی‏های بزرگ توجه کرده باشید، می‏بینید که آهنگ صدا و کلام، بسته به موضوع سخنی که گفته می‏شود تغییر می‏کند. مثلاً در یک سخنرانی، کلمات، محکم، قاطع و بلند اَدا می‏شوند؛ چرا که مثلاً می‏خواهد تا تأثیر شعاری که داده می‏شود به خوبی نمایان باشد. از سویی دیگر، نمی‏توان یک شعر یا قطعه ی لطیف ادبی را با همان لحن سخن قرائت نمود؛ چرا که آرامش در ادای کلمات را می‏طلبد.

کلمات را درست ادا کنید!

فارسی، زبان شیرینی است که تلفظ کلمات آن، چندان مشکل نیست. این موضوع را به خاطر بسپارید که هر کلمه، ارزش خاص خود را دارد؛ پس سعی کنید تمامی آنها را درست ادا کنید. تلفظ اشتباه یک کلمه در جمع، ممکن است اسباب استهزا و ناراحتی شما را فراهم کند.

نیمه بُریده و تند، صحبت نکنید!

 تند صحبت کردن، اثر کلام شما را از بین می‏برد. کسی به دنبال شما نیست. با آرامش تمام، آنچه را که می‏خواهید، به مخاطب انتقال دهید؛ حتی اگر کمبود وقت داشته باشد. اَدای پنج کلمه تأثیرگذار، بهتر از پانزده کلمه ی بدون تأثیر است (البته تند صحبت نکردن، به معنای کُند صحبت کردن، تا جایی که حوصله ی مخاطب را سر ببرید نیست.)

به هر کلام، آهنگ مخصوص خود را ببخشید.

 تصوّر کنید قاضی یک دادگاه هستید و باید حکمی را قرائت کنید. حکم این است: «اعدام لازم نیست. بخشش» نوع آهنگی که شما به این جمله می‏بخشید، می‏تواند در پیام، تغییری اساسی ایجاد کند. اگر شما کلمه ی «اعدام» را محکم تلفظ کنید و پس از آن مکث کوتاهی کنید، حاصل جمله این خواهد شد «اعدام، لازم نیست بخشش» و با این احتساب متهم بخت برگشته را به پای چوبه ی اعدام خواهید کشاند؛ امّا اگر اعدام را آهسته تلفظ کنید و پس از «نیست» مکث کنید و «بخشش» را محکم ادا کنید «اعدام لازم نیست، بخشش»، به متهّم، حیات دوباره بخشیده‏اید.

کلمات، روحی دارند که نوع بیان شما، آنها را آزاد می‏کند. الفاظ، شکل ظاهری این کلمات‏اند؛ پس سعی کنید تا به روح کلمات نیز توجه شود.

۲: لبخند بزن

در دنیای متمدّن و پر از هیاهوی امروز، داشتن چهره‏ای بشّاش و لبخندی زیبا بر لب، می‏تواند تأثیر معجزه‏آسایی داشته باشد. مطمئناً دیگران ترجیح می‏دهند تا با افرادی خوش‏برخورد، معاشرت داشته باشند. چهره‏ای گرفته و عبوس، علاوه بر آن که روحیه ی خود شما را به شدت افسرده می‏کند، دیگران را از اطراف شما گریزان می‏نماید. یک لبخند ساده، هزینه ی چندانی ندارد، امّا می‏تواند دوستان بسیار خوبی را برای شما پیدا کند.

تحسین واقعی و صادقانه برای روحیه دادن به افراد، ارزش بسیار بالایی دارد. لبخند می‏تواند اوّلین گام برای رسیدن به این تحسین باشد و مهربانی و صمیمیت شما را به دیگران انتقال دهد.

دین مبین اسلام و ائمه ی اطهار (ع) نیز بر این مورد، تأکید کرده‏اند و احادیثی نیز در این مورد وجود دارد. امام صادق(ع) می‏فرماید: «هر که به روی برادرش لبخند بزند، برایش حسنه‏ای خواهد بود».1

امام کاظم(ع) نیز در حدیث دیگری می‏فرماید: «مهرورزی با مردم، نیمی از عقل است».2

در برخوردهایتان همواره گشاده‏رو باشید. حتی لبخند می‏تواند روز خوبی را برای شما به ارمغان بیاورد. به دیگران ثابت کنید که هر جا احتیاج به کمک دارند، حضور دارید. بدین ترتیب، به طور حتم، افراد مورد نظر، پذیرای شما خواهند شد.

۳: وارد دنیای دیگران شوید

انسان‏ها در عین مشابهت‏های فراوانی که در عادت‏ها، رفتار و گفتارهایشان دارند، دنیایی کاملاً بیگانه و مختص خود را نیز در اختیار دارند. گاهی اوقات، ورود به این دنیا برای کسانی که از بیرون نظاره‏گرند، بسیار مشکل است. یکی دیگر از رمزهای ارتباط، ورود به این دنیا و چگونگی ورود به آن است.

مطمئناً شما نیز نظرات و دیدگاه‏های خاص خود را دارید؛ امّا فراموش نکنید که این، اجازه نمی‏دهد تا سایر دیدگاه‏ها را از یاد ببرید. با در نظر گرفتن دیدگاه‏ها و نظرات شخصی دیگران، شرایط آنها را درک نمایید، علایق شخصی خود را کنار بگذارید و تمام فکر خود را متمرکز آنها کنید. تصوّر کنید که اگر جای آنها بودید، چه کاری انجام می‏دادید و یا این ‏که عقیده ی شما چه بود؟ پس کار درست را که به سود آنهاست انجام دهید.

محدود کردن دنیای ارتباطتان به آنچه تنها شما می‏پسندید، به سودتان نخواهد بود.

برای مثال اگر شما از سبک کلاسیک در هنر، لذّت می‏برید، نمی‏توانید سایر افراد را به دلیل این‏که مثلاً سبک مورد علاقه ی شما را دوست ندارند، طرد کنید. اگر به علایق و انتظارات دیگران احترام بگذارید، اشتیاق آنها برای نزدیک شدن به شما بیشتر می‏شود.

همیشه به خاطر داشته باشید که مهم‏ترین عامل برای جذب دیگران، این نیست که چه‏قدر به اشخاص، نزدیک هستید و یا مثلاً رابطه خونی دارید، و یا این‏که کارهای چشمگیری انجام می‏دهید و چه کسی هستید. اگر رفتار شما برای دیگران، رضایت‏بخش نباشد، مسلّماً مؤمن نخواهید بود.

امام علی(ع) می‏فرماید: «بر شما باد، ارتباط و بخشش به یکدیگر و دوری گزیدن از جدایی و پشت کردن به یکدیگر!».3

پی نوشت ها:

1. الکافی، ج2، ص205.

2. تحف‏العقول، ص403.

3. نهج‏البلاغه، نامه 47.

                                                                                                                              نویسنده:سیده فاطمه هاشمی