امروز روزنامه ابتکار مقاله ای به قلم محمدعلی وکیلی با این عنوان منتشر کرد:
روز چهارشنبه رئیس جمهوردر پاسخ به خبرنگاران با اشاره به اهمیت انتخاب و نظر مردم گفت:دولت همواره تلاش کرده و آرزو دارد که انتخابات با حضور حداکثری مردم برگزار شود و همه بیایند تا اگر در انتخابات قبلی مشارکت 85 درصدی بوده،درانتخابات آتی صددرصد شود ایشان در ادامه به ضرورت فراهم آوردن بستر مشارکت حداکثری و جلوگیری از عوامل محدود سازی حق انتخاب مردم اشاره کردند و به صورت تلویحی حضورهمه سلایق را شرط حضور حداکثری برشمردند به طور طبیعی این موضع دولت و تاکید بر مقیاس بودن سطح مشارکت قبلی و ضرورت افزایش مشارکت در انتخابات آتی و مقایسه کردن این دو انتخابات، میتواند پیامهای متفاوتی داشته باشد.
شکی نیست که انتخابات ریاست جمهوری قابل مقایسه با انتخابات مجلس شور ای اسلامی،خبرگان و شوراهها نیست انتخابات همواره فرصت باز تولید نشاط،پویایی و نمایش مشارکت همگان و در حقیقت رفراندوم میزان مشروعیت نظام مرد سالار است از این رو رهبران نظام بر اصل مشارکت حداکثری به عنوان هدف نهایی تاکید مکرر داشته اند. طبیعی هم این است که در هر نظام مرد سالار که میزان در آن رأی ملت است اصل بر حضور حداکثری مردم باشد به همین دلیل در مقاطع مختلف نگاه گروههای ذینفع و سیاسی به انتخابات متفاوت بوده است.
شاید آقای احمدی نژاد خواسته به رویکردهای که در سپهر ایران جاری است اشاره نماید از نظر رفتار شناسی گروههای سیلسی پیرامون چگونگی انتخابات سه نوع برخورد شده است:
الف: انتخابات خوب، نتیجه مطلوب
ب: انتخابات بد،نتیجه خوب
ج: انتخابات خوب، نتیجه بد
انتخابات خوب با نتیجه مطلوب آنگاه محقق میشود که انتخابات از نظر میزان مشارکت،رکورد دار باشد و حضور پر رنگ مردم را در مقایسه با انتخاباتهای گذشته به نمایش بگذارد نتیجه مطلوب هم بر اساس لیست گروههای سیاسی،معنای متفاوتی دارد هر گروهی که اکثریت را در انتخابات به دست آورد،از آن با عنوان نتیجه مطلوب یاد خواهد کرد.
گزینه”ب" وقتی محقق میشود که انتخابات بدون شور و شوق مردم و با درصد کمتری از شرکت کنندگان در مقایسه با انتخابات گذشته صورت گرفته باشد و البته نتیجه دلخواه گروههای منفعت طلب و خود محور را تامین کند چنین انتخاباتی ممکن است عمر حضور در قدرت بعضی گروهها را افزایش دهد،اما باعث هم افزایی قدرت ملی نخواهد شد.
گزینه”سوم" زمانی است که انتخابات با مشارکت حداکثری صورت پذیرد،به گونه ای که سلایق مختلف سیاسی درآن حضور چشمگیر یابند و باعث شور و نشاط عمومی در لایههای مختلف اجتماعی جامعه گردد و سپهر سیاست را به عرصه بازیگری آحاد مردم تبدیل کند، آنچنانکه در انتخابات ریاست جمهوری دهم در سال 88 شاهد چنین وصفی بودیم.
ناگفته پیداست که هر دو جریان شانس پیروزی خود را در گزینههای اول و سوم جستجو میکنند اکنون باید دید که روند مسایل در فاصله باقی مانده به طرف فراهم آمدن زمینه برای گزینههای اول و سوم و یا گزینه دوم خواهد بود و در هر کدام از فرضیهها رفتارگروههای مختلف چه خواهد بود ومیزان نتیجه احتمالی چگونه قابل تحلیل میباشد.